هانیه شیرازی فرد؛ دکتر غلامرضا عباسیان؛ دکتر احمد محسنی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر گفتگوی مشارکتی ترکیب شده با آموزش زبان تمرین-محور در آموزش مهارت نوشتاری به زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی و بررسی نگرش معلمان آنها نسبت به چنین رویکردی انجام شد. با توجه به ماهیت سؤالات پژوهش، از طرح تحقیق ترکیبی متوالی توضیحی استفاده شد. برای این منظور، 100 دانشجوی ایرانی کارشناسی آموزش زبان انگلیسی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر گفتگوی مشارکتی ترکیب شده با آموزش زبان تمرین-محور در آموزش مهارت نوشتاری به زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی و بررسی نگرش معلمان آنها نسبت به چنین رویکردی انجام شد. با توجه به ماهیت سؤالات پژوهش، از طرح تحقیق ترکیبی متوالی توضیحی استفاده شد. برای این منظور، 100 دانشجوی ایرانی کارشناسی آموزش زبان انگلیسی و مترجمیِ از نظر مهارت زبانی نسبتاً همگن از طریق برگزاری آزمون تعیین سطح آکسفورد (OPT) انتخاب شدند و ده معلم زبان انگلیسی زبان ایرانی در این مطالعه شرکت کردند. دانشجویان گروه آزمایش در معرض رویکرد ترکیبی آموزش نوشتن قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل آموزش معمول را در مرحله کمی مطالعه به مدت 16 جلسهی آموزشی تجربه کردند. در مرحله کیفی، یک مصاحبه انفرادی نیمه ساختاریافته با معلمان شرکت کننده انجام شد. مرحله کمی نشان داد که این روش ترکیبی تأثیرات نسبتاً معنی‌داری بر عملکرد نوشتاری زبان‌آموزان زبان انگلیسی دارد و مرحله کیفی نشان داد که معلمان دیدگاه‌های مثبتی را نسبت به اجرای رویکرد ترکیبی کاربردی به آموزش زبان تمرین-محور و گفتگوی مشارکتی در آموزش نوشتاری اتخاذ کردند. یافته‌ها برخی مفاهیم آموزشی را برای ذینفعان، از جمله طراحان برنامه درسی، زبان‌آموزان زبان انگلیسی، و معلمان ارائه می‌دهد تا گفتگوهای مشارکتی مبتنی بر تمرین را در آموزش زبان انگلیسی لحاظ کنند.
چکیده
نیاز روزافزون به تربیت یادگیرندگان مادام العمر که یادگیری را تنها به کلاس درس محدود نمی‌دانند و همچنین معلمین فکوری که همواره کار خود را مورد بازنگری و اصلاح قرار می‌دهند، مفهوم ارتباط میان یادگیری و ارزیابیرا تغییر داده و باعث ایجاد روشهای ارزیابی جایگزین نظیر خودارزیابی، ارزیابی همتایان، و ارزیابی معلم شده، به نحوی که استفاده ...
بیشتر
نیاز روزافزون به تربیت یادگیرندگان مادام العمر که یادگیری را تنها به کلاس درس محدود نمی‌دانند و همچنین معلمین فکوری که همواره کار خود را مورد بازنگری و اصلاح قرار می‌دهند، مفهوم ارتباط میان یادگیری و ارزیابیرا تغییر داده و باعث ایجاد روشهای ارزیابی جایگزین نظیر خودارزیابی، ارزیابی همتایان، و ارزیابی معلم شده، به نحوی که استفاده از این روشهای جایگزین در سنجش مهارت‌های مختلف زبانی، نتایج خاصی را به همراه دارد. در این میان به نظر می‌رسد که توانایی نوشتاری، بدلیل ماهیت خاصی که دارد، هم از نظر آموزش و هم از نظر روشهای ارزیابی، با سایر مهارت‌های زبانی متفاوت باشد. در تحقیق حاضر، در چند کلاس مهارت نوشتاری، نتایجارزیابیهای یادگیرنده محور شامل خودارزیابی، ارزیابی همتایان، و ارزیابی معلم با یکدیگر مقایسه شده و دیدگاهها و نظرات یادگیرنده ها نیز مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل های آماری انجام شده،تفاوت معناداری را میان سه گروه ارزیابی نشان می‌دهد بطوری که هرچه مهارت زبانی یادگیرندگان بالاتر می‌رفت، ارزیابی های واقع گرایانه تری ارائه می‌دادند. از طرف دیگر، افرادی که از مهارت زبانی پایین‌تری برخوردار بودند، معمولا در ارزیابی های خود، نمرات بالاتری را درنظر گرفتند. در هرحال، نظرسنجی های انجام شده نشان می‌دهد که اغلب زبان آموزان، نظرات مثبتی نسبت به این تجربه جدید داشتند و اظهار کردند که ارزیابی یادگیرنده محور توانست کمک شایانی به افزایش میزانیادگیری و همچنین بالابردن سطح آگاهی آنها نسبت به نقاط قوت و ضعفشان داشته باشد.
